Ben dört erkek,iki kız çocuklu bir ailenin en küçük ferdiyim.Ben doğarken ablacığımı küçük yaşta evlendirmişler.Dört ağabeyin bacısı olarak çok disiplinli büyüdüm.Ağabeylerim okumak için şehirlere gittiler.Anne ve babamla köyde yalnızdım.Üç yaşından sonra gidiklere dikkat ettiğimi hatırlıyorum.Süt kaynatmak için çalı toplamak,küçük sitille dereden içme suyu getirmek artık benim işimdi.Davar sağarken anneme keçi ve koyunları tutabiliyordum.Bu sekiz yaşıma kadar sürdü.İlkokula köyde başladım.1958 yılında ağabeyim daha rahat okumam gerektiğini söyleyerek beni yatılı bölge ilkokuluna kayıt yaptırdı.O günden sonra dokuz ay okul,bir ay şehirdeki öğretmen ağabeyimin evinde,iki ay köyde annem ve babamla olmak rutin oldu.O kadar ki,artık büyüdükçe çocukluğumu özlüyordum.Böylece bu konuda birkaç şiir yazdım.Bu şiirimde onlardan biridir...Hayriye Aygül