Emsalsiz tümcelerin doğurgan teneffüsüne
Teslim ettiğim yürek sesim:
Bin bir hezeyan mabedin coşkusu,
Kırılgan dalgakıranlar sol yakamda
Biteviye çalan o sessiz şarkı:
İbresi ıssızlığın değil mi ki varlığımın
En derin sancısı…

İndinde belli ki nazenin bir goncanın
Sırasız ölümü yine de kırsalı
Tedirgin imlerin,
Fazlasıyla geçit vermez,
Son sürat gölgelenmekse düşen,
Yüzümden ne gül ne de revnak bir terennüm
Gönülsüz sağdıcım kıblemde nöbette,
Görünmezliğin indinde
Gelmese de iki yakam bir araya.

Sol şeritte bir gölge,
Görmez gözlerim yine de gönlü
Seferber ettiğim hazin bir reçete:
Gök kubbenin bitiminde,
Elinde orak,
Yoklamadan kaçtığım kara melek.

Devrik, katıksız, nazlı vazgeçişler:
Sözsüz bir rabıta,
Teslim olduğum anbean;
Yırtık bir günce,
Sırtımda aşkın cübbesi,
Kayıtsız şartsız teslim olduğum o ritüelde
Görünmez bir siluetim işin aslı:
Sakıncalı imler meyletmiş bir kez,
Aşksızlığın kisvesi
Ve derin bir rehavet konuşlanmışken
Kara yüreklerin çeperinde:
Sevgisizliğin mabedi yine şeytanın tekelinde.

Tek bir rütbe
Belki de tek katresi yolsuzluğun
Yorgun, meşakkatli izdüşümü,
Bin bir hecenin rehaveti,
Sözüm ona tek bir coğrafya,
İnsan ırkının pineklediği
O buyurgan kasvetinde
Yine yoldan çıkmışlığın cübbesine
Sığınan bir gölgeyi kanıksamış
Tek bir hücre:
Asılsız bir sevginin zümresi
Kim ise…

Kimden değil neyden geldiği belirsiz
Bir husumete sığınan nefretin
Hükümlü ve sırnaşık tesellisi kadar
Rahvan bir rütbeyi kanıksamış oncası;
Sözlerden ırak bir rehavet,
Gözlerden süzülen en yeknesak
Yaş’ın yaşsız birlikteliği
Yine mutlak bir kayıtsızlığın
En mağdur soy kırımı:
Yine ve yeniden, başlamak adına
Söz birlikteliği ettiğim kaderden
Umduğum medette hüküm giydiğim
Son sahne.