Korkumdan titrerdim surat asınca,
Beni her gün dışa safladı beyim!
Suçu omuzlara ağır basınca,
Karşında hoplayıp, pufladı beyim!

Reklâmını güzel yapıp duyurdu,
Dostlarını evde pasta doyurdu,
Borçlar listesini öde buyurdu,
Dışım sağlam içten kofladı beyim!

Her türlü fırsatta kalktı hücuma,
Diyemedim dosta gitti gücüme,
Ne bulduysa hep ek etti suçuma,
Dilim kıpırdasa pofladı beyim!

Adi sülalesi destek duruyor,
Sabah akşam her gün başa vuruyor,
İyi desem yine kötü yoruyor,
Delirip çıkarak ofladı beyim!

Dikkate alınan sözüm olmadı,
Dünyadan soğuttu gözüm kalmadı,
Felç oldum kapımı kimse çalmadı
Ölmeden öldürüp rafladı beyim!

Fındık kadar malı olan dillidir,
Suçlunun hali her zaman bellidir,
Korkulu yüreğin ardı yellidir,
Gördüğü herkesi lafladı beyim!

Her an közü deşti hep kucağına,
Kendi incir dikti tam ocağına,
Dursunî sığındı ev bucağına,
Otuz yedi yıldır Kaf’ladı beyim!

Dursun Yeşil –2008