’YAR DEDİM GARDAŞ’


Yiğitler ölürken susmak olur mu?
Bu vatan bizimdir dur dedim gardaş.
Şehitlerin ahı yerde kalır mı?
Elini masaya vur dedim gardaş.


Şehadete giden yolun öncesi
On beş temmuz idi cuma gecesi
Kanatlandı sonu cennet bahçesi
Ömer’in halini sor dedim gardaş.


Anne baba çocuk, demeden koşan
Hak ile dolupta, imanla coşan.
Öyle bir nesil ki şerle savaşan
Zalimi toprağa kar dedim gardaş.


Karşıdan yükselir kapkara duman
Bir feryat duyunca titrer asuman.
Düşmanın gün gelir dilerse aman
Kanayan yarayı sar dedim gardaş.


Kök saldı cihana çınarın dalı
Değmesin gözüne dikenli çalı
Mevla’ya götürür iman sandalı
Melanetin yolu dar dedim gardaş


Hu sesiyle aşk köşküne gelinir
İlim irfan birbirine bulanır.
Türkü olur dilden dile dolanır
Bin yıllık destanı var dedim gardaş.


Bayrağım layıktır methi senaya
Kalleşi giremez bu arenaya.
Seslendim sessizce toprak anaya
Burası vatandır yar dedim gardaş.
Bin yıllık destanı var dedim gardaş.

27 Eylül 2016
Rasim YILMAZ