3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
565
Okunma
Kendi şiirimi yazdım Eylülde,
Uzaktım sana.
Ben çizdim kelimeleri
irili ufaklı, aşklı meşkli.
Kendi kanımı içtim Martta
beyaz bir elma ile
sen doğmamıştın daha.
Aşk! de bana,
sabahın ayazında,
toprak bedene can verirken.
Anlat bana,
dudaklarından damlayan günahın hikayesini,
gülümsemende ki cazibeyi
ve ellerinin o tatlı sıcaklığını.
Büyümelisin biraz daha,
...............
belki de.
Alev alev nazlısın,
gözlerinde buruk zeytin bakışın.
İstemeyerek söylenen sözcükler,
sonsuz bir vedayı tattırıyor,
çatlak dudaklarıma.
Karanfiller diyarında bile,
kaktüs oluyorum
istemeden.
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz