-Üstad Abdürrahim KARAKOÇ’A Fatihalarla-

KAN YAZISI hasreti, dağ ardına sürünce,
Âşıkın maşukunu bulduğunu görürdü.

“Islanmayan Suları” gül dalına serince,
Dağların eğilip yol olduğunu görürdü.

GÖKÇEKİMİ hislerle kalbe kulak verince,
Deryanın tek damladan aldığını görürdü.

Çile denizlerinden ol menzili görünce,
Gönlünün aşk bağına daldığını görürdü.

Dostluğun nakışını DOSTA DOĞRU örünce,
Sabır küpünün aşkla dolduğunu görürdü.

BEŞİNCİ MEVSİM’lerde can canana erince,
Vaktin fethine niyet kıldığını görürdü.

Avucunda ateşle ol huzura girince
Kör nefsin yaprak yaprak solduğunu görürdü.

En salih amellerle yaya oku gerince,
VUR EMRİ’yle iblisin yolduğunu görürdü.

Günbeyli, EL KULAKTA düşünürken derince,
Sözlerin esrarından güldüğünü görürdü.

İçten bir selam ile tebessümler derince,
Nice yıkık köprünün kaldığını görürdü.

HASAN’A MEKTUPLARLA ses verip ince ince
En tesirli ulağı saldığını görürdü