BİR AŞKIN HİKAYESİ

Kaybetme korkusu, sardı bedeni,
Aklım aşktan yana, sanki zır deli.
Çok istiyor ise, yâr kendi bilir,
Kim tutabilir ki, artık gideni?

Şu garip dünyanın, hiç şakası yok,
Sevgi garip düşmüş, hiç sadığı yok.
Söz verip, verip de, aşkın üstüne,
Kim tutabilir ki, sözün aslı yok?

Sevdiğimden derim, yâre sitemi,
Ne zormuş yaşamak; odur sebebi.
Rüyalarda bile, bir kez görünse,
Kim tutabilir ki, gerçek seveni?

’Aşığım’ demeyi, ben yeter sandım,
Sevgi gerçek diye, yâre inandım.
Birgün döner diye, bununla kandım,
Kim tutabilir ki, bir kez seveni?

Sevmek yürek ister, acep kimde var?
’Bende bende!’ diyen, ne mutlu kullar.
Ben de derim ’bende’, ne ekseğim var?
Kim tutabilir ki, benim yüreği?

Derin duygularla, kâlbi yorarım,
Can boğaza geldi, yâri ararım.
Benim mutlu evim, artık mezarım,
Kim tutabilir ki, gelmiş zamanım.

25.09.2016

BEN BİLMEM