0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
761
Okunma
Akşam oluyor sabahı beklerken,
Ömür bitiyor günü güne eklerken,
Dünya bilinmezlere giderken,
Kursağımızda kalıyor hevesler.
Yıldızlar uzatıyorken ışığını,
Ay bekliyor sessizce aşığını,
Dert çorbasına koyarken kaşığını,
Tutuluyor birden bire nefesler.
Tutulmuşluktan kurtarmak zor Ay’ı,
Güneşi ararken çeker onca cefayı,
Süremedi ömrünce bir gün sefayı,
Sardı etrafını görünmez kafesler.
Gök gürültüsü, çakan şimşekler,
Saplanır sanki bağrına fişekler,
Serilir semaya yıldızdan döşekler,
Issızlaşır her yer, duyulmaz sesler.
23.09.2016
Adil ÜREKSOY
’’Adil’ce"
