I

Tutki bir fahişenin ardında bıraktığıdır
düş kırığı dünya, darmadağın.
Yürek sancısı olur,
Aşkçılların heyecanı
her busede ısırır diğerinin kalbini.

II

Bak! Yollar kimsesizliğe açılır,
toz toza,
toprak toprağa karışır.
Titreyen ellerle kazılır gidenin mezarı,
/Piç olmuş sevdalar/ kabrine.

III

Kocaman bir rüya yıkılıyor,
kocaman;
ruhumun ücra topraklarında.
Ve paramparça olurken her şey,
avuçlarımı kanatıyor
gururun paslı çivileri.

IV

Şimdi kim istemez ki?
Sonsuz topraklarda bir mabedi olsun,
gri duvarlarında teslimiyetin kokusu,
sunağında yüreği dursun.

V

Issızım bir çöl kadar;
kendi gölgemi izliyorum tereddütle
bakışlarım kuma gömülü,
ısınıyorum
uzağım
kanıyorum.

VI

Kara bir yaşama içgüdüsü ellerin,
kapkara...


Cesetlerimi topluyorum zamandan.
Ölümden değil ama,
hissettirdiklerinden korkuyorum.