Islandım bu akşam,
Sırılsıklam
Bugün hiç yaramadı şemsiyeler
Engelleyemedi yağmurluklar
Demek ki..
Kaderimizde ıslanmak var

Ne sessizce! Ölmüştüm,
Unuttuğumu sanmıştım
Kor güneşiyle yazın, Eylül dolusu hüzün
Ördüğün duvarların makberine dalmıştım

Bugün kışın ilk yağmuruyla
Yine daldım hüsrana
Öyle geldin ki bana..
Yetmiş iki senenin bembeyaz özleminde,
Bir anda..
Tutsağım gözlerinde
Döküldü sızıntılar
Yağmurun kokusuyla, sel gibi aktın bende
Sepserin nefesiyle,,
İçimi sardı, seni gezen damarlar



Teslim oldum bu akşam
Bir anda.. Hezîmetler “Ben” oldum
“Gözlerin” tüm savaşlar
Vuruldum sahiline,
Caddelerin ortasında yalnız kalan bir çeşme
Işıkları altüst eden fırtına
Bir de benim yanağında Üsküdar!

Bu akşam tutunamadı şemsiye
Hiç yaramadı, yıpranmış yağmurluklar
Hışımlı bulutların altında,
Seni çizdi doya doya adımlar
Yağmur tanelerinde,,
Kalbimi ısıtan isminin nağmesinde,
Dans ediyor o çılgın baloncuklar

Susayan damlalara sarıldım,
Sırılsıklam,
Bu akşam,,
Yağmura âşık toprak
Sen kör kaderinden; Ben ırak vatanımdan
Islandık iki kaçak

Git sessizliğin kadar,
Beni göm uzun yıllar
Gelme bu akşam gibi,
Uzak tutamaz benden, şemsiye, yağmurluklar
Serçe gibi..
Kaderde ıslanmak var

Eylül 2016
Üsküdar