AH KADER


Geçmişimin süre gelen çerçevesi içinde
Bir yol ayrımına düştüm
Aslında yıllar olmuştu ayrılalı
Düşünceler ayrılmıştı
Ta o zamanlardan
Akla karalar


Birimizin ak dediği değerimizin karasıydı
Birimizin yok dediği diğerimizin oluruydu
Ah kader...
Öyle bir ağ örmüşsün ki
Çözemedim


Ah kader...
O ağda öyle bi bütünlemişsin ki
Ayıramadım kendimi
Başaramadım
Yıllarımın boşa harcanmasına
Gücüm yetmedi
Yetmedi gücüm
Karalar ak oldu
Yollar durak


Hiç bir otobüs geçmedi o duraktan
Hiç bir yol geçmedi
Benim gibi bekleyenler vardı da
Kimse acımadı
Geçenlerde dönüp bakmadı
Ah kader...


Sabahlar olmadı kader de
Güneş bile doğmadı
Kimseler halin nicedir diye sormadı
Dönüşümü yokmuydu bunun
Dönüşümsüzmüydü
Geçmişi yoklardanmıydım
Geleceği olmayanlardan mı
Parçalanmış bir hayat yaşadım yıllarca
Paylaşılamayan bir hayat
Ben ne umutlara gark oldum ki
Ne acılarla boğuldum
Gücüm yetmedi be hayat
Gücüm yetmedi
Başaramadım


Ağladığımı herkes gördü de
Neden bu gözyaşları demedi
Kırgınım sana ey hayat
Sana kırgınım
Herkese kırgınım
Derdin nedir diyede soran olmadı
Artık çok geç oldu biliyorum
Artık zaman geçti ay geçti yıl geçti
Ömür geçti ey hayat ömür geçti
Kendimle konuşur oldum artık
Duvarlar bile sesimi duymadı


Hırçınlıklarımı bile duyan olmadı
Ah kader ne zalimmişsin be kader
Ne hainmişsin
Beni görmedin yok saydınya kader
Yok saydınya
Güvenmiyorum sana artık
Güvenmiyorum
Gene yalnız bıraktın


DEMET AKYÜREK.