1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
3213
Okunma
Serseri rüzgarlar
Çekip alıyor beni
Içine içine
Kıvrılıyorum
Bir bütünün ayrışması
Bir iç özlem
Çok yönlü
Kendime olan özlemim
Kendimi satırların arasına
Bırakıyorum
Dalga dalga
Yayılan sert rüzgarlar
Umursamıyorum umursamazlığıma
Demleniyorum serin serin
Bir anda
Renkli ışıklar saçılıyor
Gecenin karanlığına
Çaldığım kapıdan yine ses yok
Adım adım
Uzaklaşıyorum kendimden
Hayat çok kısa
Bir kelebeğin ömrü kadar
Sert rüzgarlar
Denizin dalgası gibi
Geçti artık
Dedikten sonra
Hiç geçmeyen
Acılar var hayatımda
İnsan kendi içinde
Defalarca
Dağılıp parçalanıyor
Ne bir ses, ne bir nefes
Yine de...
Endişeye mahal vermiyorum
Hangi cümleyi
Nerde, nasıl ?
Kuracağımı ben bilmiyorum
Bir benzeri olmayan
Bir cümle yok
Hem en sessiz
En karanlık zamanda
Tükettiğim zaman boşuna
Sevay
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz