3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
584
Okunma
bazen unutuyorum yaşıyor olduğumu
dalıp gidiyor saatler birbirinin koynunda.
ama en çok bu bedenin içinde yaşamaya nezirgeniyorum ben.
bilmiyorum, zor duruyor bir şeyler.
o vakit,
içinden çıkmış gibi yapıp uzağından bakıyorum öyküme.
sadece gitmeler ..
atlamak korkutuyor ruhumu yalınayak ve yek
biraz da kalmak kör ve kütük.
şimdiden düşünme diyorum gönlüme, nasılsa gireceksin an’ın ruhuna.
ama
nedendir
insan
tekrarlar
durur;
gitmiş de
üzülmüş
olduğunu, zihninin sol yanağına?
5.0
100% (2)
Cevap Yaz