Ne gönlümden geçer, ne de kapımdan,
Yazın geldiğinde, kış tavukları!
Beklemek boşuna, ellere göçer,
Göçmen kuşlar gibi, kış tavukları!...

Anlamazsın kim dost, kim sana düşman,
Kışın yüzüne gül, yazın ol pişman,
Mevsimler pek zordur, dostunla aşman,
Her kış konar- tüner, kış tavukları!...

Yüzünü somurtsan, ederler pişman!
Sıcak dükkânına, böyle dost düşman,
Çayını beğenmez, versen de fincan,
Suyunu beğenmez, kış tavukları!...

Oturak beğenmez, koltukta gözü,
Gelenden rahatsız, kesilmez sözü!
Böyle misâfirin, dinlenmez sözü,
Başkaya nefretli, kış tavukları!...

Şimdi temmuzdayız, uçup gittiler!
Yolları- dükkânı, bomboş ettiler!
Nefret tohumunu, serpti- ektiler,
Sonbaharda konar, kış tavukları!...

Bu mevsimde yazdım, sizi beklerken,
Beyinim dinlendi, siz hoş gezerken,
Kalkalım diyorum, kimse gelmeden,
Mezarlık sel(r)visi, kör tavuklarım!
Gerçeğe nefretli, sahte dostlarım!.

kadiryeter Kadir Yeter. 10.9.2016 Cumartesi. TRABZON.

Sitemizde ilk yayını: 06.11.2009
w.edebiyatdefteri.com/siir/243258/kis-tavuklari