0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
854
Okunma
Yaşım gözyaşlarının altına inerdi.
Çocuk oluverirdim ilk ağladığımda sana,
Elindeki oyuncağının beyaz tarafı denizde boğulmuş.
Beni terkettiğinde,
Gözyaşlarım,
Büyürdü,
Altında durduğum ağacın gölgesi,
Gökyüzünü kaplardı.
Bir tabloydun sen mavi olan herşeyin dahil olduğu.
Bana içini dökemeden başkası aldı seni,
Boynundaki ipten.
Biraz yere damladı gökyüzü çerçevenden,
Avuçlarımda ’artık’ bulutlar vardı.
Bırakamadım seni yer yer yüzümde,
Aynı zamanda götüren de ben olamadım
Duvarımdaki darağacına asmaya.
Ve gittin
Çocukluğuma döndüm.
5.0
100% (1)
