Uzaktan uzağa bir adam tanıdım
Gizliden gizliye için,için ağlayan.
Oysa herkes onu mutlu sanıyordu
Kim bilebilirdi ki
Adamın içi kan ağlıyordu
İşte ben öyle bir adam tanıdım.
Gözleri gülerken içi kan ağlayan

Gamzlerimi gözlerine diktim ve
Onun gözlerine baktım,
Çünkü gözler yalan söylemez
O adam yüreğinde ki yaraları
Yüreğine gizlediği acılarını
Yansıtmamaya çalışıyordu,
Mutluymuş gibi davranıyordu.
Halbu ki biz onula konuşurken
Gözleri dalar giderdi uzaklara.
Gözler yalan söylemez..

Sanki çok uzaklardan gelmesini beklediği
Sevdiğini bekler gibi bakardı
Bir adam tanıdım hiç mutlu olmamış
Her şeyden uzak kalmış
Sevgileri,ümitleri,düşleri bile yarım kalmış
İşte ben öyle bir adam tanıdım
Gülerken içi kan ağlıyordu
Hayat sanki ona bir tuzak kurmuştu
Böyle bir adam tanıdım
O da benim gibi sevgiden mahrum kalmış
İnsan acısı insanın içini yakar,yakar kavurur

Gözlerinden nemli yaşlar akar ve içi yanar
Mutluluğu arar hep yollara bakar
Ben böyle bir adam sevdim
Yüzü gülerken içi kan ağlasa da
Yüklenip Dünyanın gamını,derdini omuzlarına
Tek başına tüm dertleri o çekiyor
O da benim gibi
Hayatın sillesini çok ağır yemiş
Tüm bu acılara rağmen yinede
Kalbine sevgi çiçekleri ekmiş,
Yüreğinde ki o sevgi çiçekleri
Birer,birer koparılsa da
Yüzünden gözlerinden gülümsemeyi atmamış.
İşte ben öyle bir adam sevdim

Sen ağlama adamım
Bu Asi kız
Senin için gizliden gizliye ağlar
Çünkü seni çok sevdim
Sen ağladıkça
Asi kızın yüreği de hep ağlar
Senin üzülmeni hiç istemiyorum
Ben Asi kız
Gizliden gizliye ağlayan O adamı çok sevdim

müzeyyen yavuz