1
Yorum
4
Beğeni
4,8
Puan
1323
Okunma
Dün gördüm onu.
Akşamüstü olmuş, dönerken çarşıdan.
Tanımıştı.
Durdu bana baktı, kalın camlı gözlüğünün altından
Biraz, konuştuk oradan buradan
Sonra.
Dertlendi bana, çoluk çocuktan.
Mutsuzdu.
Belliydi, erken ağarmış saçlarından.
Yüzleri kırışmış, yanakları çökmüştü.
Amma hala, güzeldi gözleri,
Ve!
Gülümseyebiliyordu, en azından.
Geçmişi konuştuk.
Kısaca.
Ne kadar, konuşulabilirsek durduğumuz bu yolun ortasında!
Görüşelim dedi bana.
Yine koşalım dedi.
Der demez, donup kalmışım orada.
Ayrıldık.
Ve!
O devam etti yoluna, ben gittim kendi yoluma
Yol boyu hep, onu düşündüm.
Çünkü!
Onunla olan, anılarım geldi’ de aklıma.
07 Eylül 16
Ahmet Yüksel Şanlı er
5.0
75% (3)
4.0
25% (1)
Cevap Yaz