8
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1390
Okunma
Resmet beni
Çılgın ve hoyrat
Bir düş’ün eşiğinde
Kır, dök, parçala
Bin öfkenin, bire çarpan
Kırgın adı ile anılan, hırçın
Evini taşıdığı duygularda.
Yak beni
Savur, dağıt külümü
Gökyüzü’nün, uçsuz bucaksız karanlığına
Acıma!
Boğ beni uykularında
Öldür, kuşku duyduğun,
Seni, beni, onu saran kuşkularında.
Resmet, yak beni
Bir öfkenin, bine çarpan
Gökyüzü’ne dağılan, adsız külü ile
Durup
Sakın düşünme!
Harca, boz, parala onu
Evini taşıdığın vurgularında.
Ağlat beni
Çıkar kınından hançeri
Ve sapla, gecemin yüreğine
Korkmasın
Titremesin, hecenin kalemi
Aruza bandırsın, döksün, içsin kanını!
Şiir’le son bulan, o tarifsiz, kifayetsiz sanını...
04.10.2008
Adnan Bilgiç