İlk defa bugünlerde başladım şiir yazmaya
Belki de sevmeye aşık olmaya
Dünyanın en güzel duygusunu tatmaya
Evet, ilk defa başladım.
Saçlarının kumral,gözlerinin yeşil,
Tenininse toprak olduğunu söylemeye
Elini tuttuğumda kalbimin ilk defa çarptığını,
Gözlerine baktığımda zamanın kalbimin durduğunu,
Dudaklarını öptüğümde ise benliğimden çıktığımı
Hissetmeye başladım ilk defa…
O günlerde diyemezdim
Sana bağlandığımı, senden hoşlandığımı.
Yapamazdım
Seninle şöyle oturup hoş sohbet etmeyi.
Bilemezdim
Seni, seninle olmayı ve seni yaşamayı.
Utanır kaçardım
Yüzüne bakmaya ellerini tutmaya.
Nabzım fırlardı ama kalbim vuramazdı
Söyleyemezdim derdimi
Oturup köşede öylece kifayetsiz kalırdım
Dudaklarımın arasından çıkamazdı o iki kelime:
^Seni seviyorum^.
Ama artık diyebiliyorum
Anlatabiliyorum derdimi
Kendimi ifade edebiliyorum
Sevmeyi sevilmeyi biliyorum.
Bu yüzden ilk defa başladım
Doğayı insanları sevmeyi,
Uçan kuşa ^Merhaba^ demeyi,
Güneşle kucaklaşıp yıldızları okşamayı,
Sevdalılar Rıhtımında şarkı söylemeyi
Kısacası yaşamayı ilk defa,
İlk defa seninle öğrendim ÇİÇEĞİM demeyi,
Ve ilk defa bugünlerde başladım şiir yazmaya.

ZEKİ AKDOĞAN
©TÜRKMEN