Sanki...
Kar sandım
Ana sıkışan aklımla diledim
Tasavvur etmekten uzak bir haldeydim
Bilgi ve görgü olmadan, fikirle mi yetinmeliydim
Oysa bilginin gerekçeci vardır, ispatlanmış bir hakikattir
Rivayet ne kadar haktır, hangi maksat için dile getirilen heyecandır
İnsanlık adına hak ve hakikat ancak, ruh ve akıl ekseninde ki vicdandır
Can her canlıda vardır, ruh sadece şuur sahibi olan insanda var olan imtihandır
Hevesi, arzuyu bir zaman umut sandım, tutkulara bel bağladım, olmayacak hülyalara daldım, elbette aldandım

Seni...
Suçlayamam
Anlaman için umutlanmam
Ateş sineye düşmeyince soramam
Hissiyat sabrın, edebin tavını almayınca coşamam
Ruhuma ve kalbime, aklıma ve irfanıma huzur vermeyenle avunamam
İnsan aklının ve ruhunun farkında olan ihsandır, salt nefsi için yaşamayandır
Her arzu ve umutta hak aranmalıdır, yoksa buhran kapıdadır, vehim ve keder ne işe yarayacaktır


Mustafa Cilasun