1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1158
Okunma
Mevsimlerden Hazan,
Aylardan eylül
cüzzamlı bir yalnızlık içinde.
Şehirler suskun,
Kütlesi ağırlaşıyor karanlığın,
Saydam bir sessizlikle
kıyı kıyı yüreğime çarpar munzur
Geceyi terk edip gitme zamanıdır artık
Yaramın kabuğunun altında
neyi ararsa arasın yokluğun
yaşamak zor işte
Kırılmış bir ömrün çaresizliğiyle
Kim dokunduysa saçlarına
gülüşünü alıp gitmiş
Sevdiğim Huysuz bir kadın
Sevdayı kuşanmıs,
Dudakları yağmur kokuyor,
Bir çığlıktır
özlemin duru şafağında,
Esrik bir orman yeşerir usumda,
Düş kapısı aralanır,
gamzeleri konar tutsağın yüreğine
örtüsü yırtılır karanlığın.
hazin bir yaşamın özet inde
Sırtında üşümüşlüğünden kalan bir dost acısı
Biraz da yenik ve masum,
özlediği her şey
maviye boğulurcasına karanlık.
A.ALKIS
5.0
100% (5)
Cevap Yaz