Billur gibi suyunun;
Şakırdar duru sesi!
Su tasında taptaze
Bir yolcunun busesi!

Bin dokuz yüz otuz üç;
Yazıyor mermerinde,
Emekler ziynet olmuş!
Çeşmenin her yerinde.

Bir zincirle bağlanmış;
Su tası kolye gibi,
Gerdanına çeşmenin
Ne yakışmış,Yarabbi.

Solgun mehtap uyuyor!
Girerek sinesine;
Yorgun bir yolcu gibi
Baş koymuş öylesine...

Yel vurdukça dallara
Gölge karışır suya
Uyanır mehtap birden !
Son verir bu uykuya.

Dost olur gecelere!
Göz kırparken yıldızlar;
Şafak vakti selamı,
Verir şalvarlı kızlar...

Doğan günle beraber;
Aynı dün gibi başalar,
İlk konuklar elbette;
Ötüşen güzel kuşlar.

Gök güneş ışıkları!
Şu dalların üstüne,
Bir nağme de sen ekle
Kuşların türküsüne...

Gün erirken olukta!
Güneş yorgun yıkanır
Susuz kalmış yolcuyu;
Bu çeşme hemen tanır..

Su değil sanki,akan
Cennetten gelen Kevser
Kim içerse bu sudan!
Kalbinde sevgi besler...
Süleyman ÜSTÜN ( 1957 KARS ÇAKMAK TABYA)