Ayağa kalkmak zamanıdır
Doğrulabilmalıi yeniden insanlık
Zemheride ölüm uykusuna yatmış
Nevrozla uyanmış kardelenler misali
Buzlardan azad olmuş çiçekler adına
Tomurcuklarından bitmeli ümid
Bu amansız bekleyiş
Dermansız bir illet
Dinmeli




Kendine gelmek zamanıdır
Nuh’un ömrüyle yaşıt
Uyku ile ölüm arası bir sersemlikten
Gönül ağrısı her bir anı
Saatleri asırlara meydan okuyan
Nafile geçen ömürlerin tükenmişlik çanıdır




Arınmak zamanıdır
Libastan kalbe
Kandan ruha bulaşmış
Paslı kirlerden ebedî kurtulmak adına
Zayıf fakat onurlu çığlıkları duyarak
En asi başkaldırışların çağıdır




Duymak zamanıdır
Mazlumun kısık sesini
Taşlar, bombalar, kirli gölgeler ardından
İnlemeler böğürmelere esir olamaz
Yoksa nasıl çıkarız sabaha
Nasıl bakarız merhametin yüzüne
Bizde yüz kalmamışken
Zalim zulme Rıza gösterinin öteki adıdır




Sahralardan geçmek zamanıdır
Susuza su
Aç olana aş
Kimsesiz müspet baş olmak gerek
Yakmalı kızgın kumlar teni
Yoksa nasıl anlarız
Biçare hicret edenleri
Vahalar cesur seyyahların diyarıdır




Set çekme zamanıdır
Firavunlaşan nefislere
Kanla duş alan nefisperestlere
Puta değil belki
Puta sığınan putperestlere
Ödünç değil ki o canım canlar
Alınıp verilmemede
İnsan değil insanlık çiğnenmede
Nefse esir olmayan ruhlar insandır




Feda etmek zamanıdır
Fâni günü ölümsüz yarına
Kılıcı ve kınını mürekkebe
Mayalanmalı sinelerde umud
Bu gidiş gidiş değil
Bu akıp giden kör yol çetin, uçurum
Hırs kavisleriyle kuşatılmış
Bu yol yol değil
Dünya sonu ölümlü iki kapılı handır




Aramak zamanıdır
Gece ile gündüzü kaplayan nuru
Çamurlara şuursuzca atılmış süruru
Avcı kuşların sabrı lazım
Emektar karıncaların emeği
Beyaz güvercinlerin masumiyeti
Pak suların azizliği
Hayat o zaman anlamlı ve Hâktır
Âşık o zaman tadılası âşktır
Hasılı kelam
Zaman, o sırlara varmak
Kana kana içmek zamanıdır