19
Yorum
42
Beğeni
5,0
Puan
1673
Okunma

/yürekler yolken ayna misali
hüznün dehlizinde
bir cenin yoklar kimsesizliği/
son satırlarıydı kitabın
Ademin ardında salt yalnızlığı
Havvanın koynunda kan çiçekleri
süzülürken acı
taze bir doğum gibi
paslı mavzerlerde kandil yakıp
sus pus oldular...
/yazın sininde gizliydi güz
özüne inemedik
mısraların derinliğinde/
zaman bağışlamadı bize
kimsesizliğimizi
erguvanda gizlenir
zifiri çalardı umutlar
iç göçe çıkıp
salınırdı umarsızca
zait ufuklar...
/kirpikten düşerken hareler
kağıda nakşolan imgeler üşürdü/
gidişler soluksuz
çöle düşerdi nefesler
bir damla çiğ düşmezdi
bıçak gibi keserken sessizlik
zaman susardı...
/bütün kıyımlar
soykırım olurdu bize/
sormadım neden diye?
soramadım...
Ayfer Aksoy
5.0
100% (34)