Çok usluydu eskiden belki ondan olacak
Büyümedi bir türlü şimdi haşarı biraz.
Gönlündeki heybeler mutlulukla dolacak
Artık gülmek istiyor içindeki bu haylaz.

Pek yerinde duramaz coşkuyla dolup taşar
Dostlarından aldığı güvenle rahat yaşar
Sınır falan tanımaz bazen haddini aşar
Gittiği yoldan şaşmaz fayda etmiyor ikaz.

Çok çabuk affetse de hiç yoktan yere küser
Sakin görünse bile içinde tufan eser
Kapıları kapatır bütün yolları keser
Savaşır tüm âlemle ne kış dinler ne de yaz.

Buz gibi sansalar da yüreği alev alev
Hayali zengin onun yokluktan çökse de ev
Her zorluğa katlanır içindeki koca dev
Dünya düşse üstüne bırakmaz onda araz.

Başına çöreklendi her türden kaza belâ
Ders olmadı hiçbiri inatla durur hâlâ
Yaşadıkça sürecek kaybolursa ne âlâ
Bu kafayla çok çeker ölene dek uslanmaz.

Büyük küçük demedi taşladıkça taşladı
Kalemine doldurdu mürekkeple haşladı
Bir süredir sakindi işte yine başladı
Dur dese de durmuyor içindeki yaramaz.

Afet Kırat