Bütün hayallerim kökten kurudu,
Seninle hesabım kalmadı dünya.
İnsanca yaşama arzum var idi,
Toplamalar sonuç bulmadı dünya.

Başkasının fendi hedefe vardı,
Dost elinden gelen gül düşüm yardı,
Hain dost merhemsiz yaramı sardı,
Ellerim bir değnek almadı dünya.

Ne dersen de duyan kulak tıkalı,
Avukatlar haklı yapar çakalı,
Göbeğe indirmiş kirli sakalı,
Boyun eğip sordum bilmedi dünya.

Kime yapıştıysam boş döndü elim,
Soran Müslüman’a söyledi dilim,
Taşınmaz yüklerden yamuldu belim,
Hiç kimsenin yüzü solmadı dünya.

Gülfidanını hep çöle dikmişim,
Özü bozuk tohum ekip bakmışım,
Elimle besleyip suyu dökmüşüm,
Dalda tomurcuğum gülmedi dünya.

Arızalı mührü özden basılı,
Kartalı görünce kanat yasılı,
Herkesin boynunda tasma asılı,
Diller her doğruyu salmadı dünya.

Bin tane yeni yıl gelse ne yazar,
Her gün beslediğin kuyunu kazar,
Dursunî’de patlar dertleri sızar,
Namazımı kimse kılmadı dünya.

Dursun Yeşil –2009