0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
521
Okunma
Tükenmiş küçük bir çocuk köşe başında,
Toplanmış sırtlanlar, öyle gezer etrafında,
Vurmaya çalışırlar başına, en güzel çağında,
Bilmez ki zehir var yüreklerinde, aşlarında.
Eğilmiş bükülmüş omuzları aşağıda,
Nice derde kavuşmuş ömür baharında,
Çırpınıp durur dünyanın derin batağında,
Bilmez ki onları zehir var ekmeklerinde.
Sıkıyor gözlerini bir damla yaş akmıyor,
Öyle dalmış ki, buhranlara bile aldırmıyor,
Zamansız doğuşuna bile isyanı bilmiyor,
Küçüksün çocuk küçük yürek dayanmıyor.
Aldırma, elbet biter bu çileli yürüyüşün!
Gün gelirde hiç tatmadığın gülüşün,
Kapında seninle oyun oynayan yüzün,
Belki burada, belki de cennetin bağında.
