Kestiler şiirimizi yarıda,noktası konulmamış bir son ile
Şarapa bulamış ekmeğini mazimin yarı ayık kafada
Buğulu bir haliç manzarasında ,bu istanbul sabahında
Çayı şekersiz içiyorum artık ,şeker atsanda tat yok ta!

Uyuyorsun kanlı şiirimin üstüne ,yuva kurup
Virgülü kada boynu bükük cismimin acizliğinde
Bir kaç satır beri gelsem ,bir kaç keşkem cebimde
Her neyse ya ! mutluluklar dilerim yeni şiirinde..

Kestiler şiirimizi yarıda,noktası konulmamış bir son ile
Sanırsın bileklerimi kestiler boş ,tenha bir sokakta
Bağırdım halbuki ,duyan olmadı,sende duymadın ,duymadılarda
Dinledim bende bundan öteye gidebilecekte değildim ..

Düşündükçe seni mevsim ne olursa olsun saat,gün ,ay önenmsiz kalıyor
Ayaz düşüyor kentimin sokaklarına,caddelerine
Kaçıyorum saniyesi ölmüş bir saat dilimine mahkum karanlığın tutsaklığında
İstanbulu kirletim yakarken sigaramı alev alırken ucunda tum hayaller

Kestiler şiirimizi yarıda,noktası konulmamış bir son ile
Uyu sen İzmirin mandalin kokan akşamlarında,sol yanında eşin
Yinede ezberimde sesinin her tonu ,her gülüşün
Bu şiirde bitmez burda
ne nokta var
ne sen
ne ben bu sonda
(...)

Şerif Erdem Süner