Meğer ölüm buymuş yoktur ötesi
Ağlattın arada güldür Güleycan
Karanlık düşüme ışık tütesi
Cemalin bahara güldür Güleycan

Paylaşmaya derdim arayıp durdum
Şarktan ta mağribe adresler sordum
Meğer nafileymiş kendimi yordum
Aşk sığınılacak haldır Güleycan

Tükendi mecalim bir çıkmazdayım
Güneş ay bulutta sert ayazdayım
Aşk patinajında buz beyazdayım
Sevgin tutulacak daldır Güleycan

Gurbet diyarında yokken tek dostum
Perçinlidir dilim lal olup sustum
İstemim o ki kaderine hastım
Muhabbettin cana baldır Güleycan

İnsafsız âlem yaşattı sıratı
Döktüğüm yaşlar besledi Fıra’tı
Magmalar yutarken seni arattı
Hayalin ummanda saldır Güleycan

Garibim dünyaya gelişim farklı
Bulunduğum düzen ejderha çarklı
Güçlüye bal fakire zehir arklı
Yüz üstü süründüm kaldır Güleycan

Zindandır bu dünyam bırak ahreti
Kuş kadar beynimi devler titretti
Rahman görmedim zeban diretti
Gelip beni benden aldır Güleycan

Çalındı emeğim sistem sömürü
Artı değer yedi vicdan kömürü
Alın teri döküp bitirdim ömrü
Ekmeğini benle böldür Güleycan

Öyle bir sevda ki hepten bakire
Tertemiz kalpte hediye fakire
Kanaatkâr ruhum vardı şüküre
Dilim şehadette öldür Güleycan

M.Sıddık SOLMAZ