sirenler çalıyor
yıkılmış kentlerden
sokaklarda çırılçıplak bir çığlık
faili meçhul giysiler içinde
hüzün işlenmiş gergefine
golgotalı kadın
çarmıhlar endamlı çarmıhlar
billur sürahilere dolduruyor şair rakısını
kesme kadehlerden sunuyor hüznü
akşamların inceliğine

gidelim golgotalı kadın gidelim bu kentlerden
antik yollara düşelim seninle bir haziran sonu
yazıtlarda arayalım ölümsüzlüğü
boy boy kırık lahitler aramızda dizili
kaç yıl sonra kavuşuruz bilmem
retorik yalnızlığımızdan çıkıp endamlı çarmıhlara

duyular kaybettim çokça zirveler uğruna
mübadil hüznüm metropolitan kimliğime yenik
antik yollara düşelim seninle bir haziran sonu
sokaklar boyunca hiç ardına bakmadan gidelim
çapraz fişeklikler kuşanmış savaşçılardan uzaklaşalım
şair billur sürahilerden rakısını golgatalı kadınlar için doldursun
uzun yolculuklar oyalar bizi
hüznü çiçek çiçek giyinip
düşelim bir haziran sonu yollara
yaralı kuşlarını almayı unutma
onlar da kurtulurlar belki
kafes pazarlıklarından
şehrin uslanmaz çocuklarından

gemiler hazırladım gece yarılarına
loş ve ıssız köşelerde ne diye öpüşüyor kuşlar
yılkı atı gibi savuruyor zaman anıları
tanrısal yolcular götürecek bendeki yaralı kuşları
gidelim tan vakti
ışımadan yeryüzü
çırpınıyor kuşlar şairin billur sürahisinde
senfonik kanatlarla hüzünle uzanıyor kağıdına
savruluyor deli çığlık hazanda
şair kaldırıyor kadehini
fesleğen kokulu yalnızlıklara
yol alıyorum çıkmaz sokağıma
göğsümde uyutacağım masallarını
adını bağışla yabancı

golgotalı kadın zakkum pembesi şalını örttü anıların üzerine
yitik ozan soğd şarapları içti kadının kızıl dudaklarından
ten de ürkünç sevdanın gizi
aynalarda solgun renkli şehrin göçkün kederi
soğd şaraplar içen şair ve golgotalı kadın
sonsuza beyaz atlarıyla ulaştılar

ÖMRİYE KARATAŞ
16.08.2016
foto:Vincent Van Gogh’un Son Tablosu