Ben adını yazmış iken kapımda ki zillere
Nasıl çekip gittin sen gurbet denen il’lere
Rabbe emanetimsin güvenme ha! Ellere
Yalvarırım dikkat et o gül benzin solmasın
Ayda yılda mektup at gözüm yolda kalmasın

Sen gideli ardından çocuk gibi ağlarım
Üstüme yıkılıyor hasret yüklü dağlarım
Uğrunda feda ettim geçti gençlik çağlarım
Gücün yeterse gel tut zaman akıp gidiyor
Deme az daha sukut hasret verem ediyor

Dumanı görünmez ya özümde kor’un yanar
Seni arar beş duyum içimde yaran kanar
Gecem sen, gündüzüm sen dil bile seni anar
Günde yirmi dört saat sol yanımda zikirsin
Şahidimdir kâinat aklım da tek fikirsin

Bir teselli ararken yazdığım hecelerde
Yetmiş karış kar durur gönlümde yücelerde
Üşüyorsan ben gibi şafaksız gecelerde
Örtünme öyle kat kat omzun yük taşımasın
Resmime sarıl da yat yüreğin üşümesin

SAMYELİ der anayım acıma lisan yetmez
Cihan gönlüme dolsa kimse yerini tutmaz
Verseler de dünyayı tek kör tırnağın etmez
Emzirdiğim helal süt bilirim gitmez boşa
Ömrümü ömrüne kat yaşa aslanım yaşa

S. SAMYELİ 080.08.2016
Resmime sarıl da yat yüreğin üşümesin