1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
903
Okunma
ömür trenim katar katar
her yeni gün
katara bir vagon takar
altmış sekiz yıl asıldım çektim
yaratanın verdiğine
hep şükrettim
ne sevinçler
ne zorluklar yaşadım
ne acılar çektim
yoruldum ama
hep sabrettim.
bilirim son istasyona az kaldı
götüreceğim yükümü
yapılacak dökümü
hesap çıkarsa sevgiden yana
rabbim güldürecek yüzümü
huzur saracak gönlümü
vuslat vaki olunca
havzu kevserden
içeceğim kana kana
umudumdur bu ama
takdir beni yaratana
on bir ağustos kırk dokuz da
kalktı ömür denilen tren
bilinmez ne zaman yapacak fren
vuslat vaki olunca
hayır dualarını eksik etmesin herkes
beni iyidir diye bilen
gönülden sayan ve seven
Cevap Yaz