Başkasında zerre lekeyi görür,
Kokuşan kendisi görmek istemez.
Küçük çıtırtıya durmadan ürür,
Kakışan kendisi durmak istemez.

Araştırmak ona değildir uygun,
Dedikodu yapar karnı çok doygun,
Şekilde insandır sanıyor saygın,
Takışan kendisi dermek istemez.

Haddini aşarak sabitler zannı,
Kendini derlese bozuktur kanı,
Aslında kirleten kendisi hanı,
Yakışan kendisi vurmak istemez.

Fazla karıştırır uzun gagası,
Hareketi belli vahşi şakası,
Mazisine baksa milyar vakası,
Tokuşan kendisi germek istemez.

Erkek kılığında avratın hası,
Lağım pisliğinden doludur tası,
Katil yüreğinde bastırır yası,
Bakışan kendisi sermek istemez.

Kendi öz geçmişi elden beş beter,
Çiğ ettir yediği demiyor yeter,
Sahibini asi söz çok geri iter,
Çakışan kendisi yormak istemez.

Elinde kepçesi tam karıştırır,
Şeytanla beraber iz yarıştırır,
Dursunî’de görür hep eriştirir,
Sıkışan kendisi yarmak istemez.

Dursun Yeşil –2009