0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
624
Okunma
Bir okyanus dun sen,
Ucu bucağı olmayan.
Dalgarını öfkeyle taşlara vurduğunda ben,
Gözlerimi kırpmadan,
Seyrediyordum yaşayışını.
Sen farkına bile varmadan,
Dinliyordum yaşanmisliklarindan kaynakli haykırışlarını.
Kara bulutlar üstünde eksik olmadan,
Bulutlarinin renginden belliydi şanssızlığı.
Simdiye dek sessiz kalmaktan ,
Yakınan haykırışların gökyüzünün sessizliğinde yankılandığı,
Günlerin gölgesinde kalan geceleri hatirlatan.
Tüm benliğimi sarmıştı karanlığı,
Ve ben bekliyordum yaşadığımız karanliklardan,
Kuracağımız aydinliklari anlamlı kılmayı.
Piyon
5.0
100% (1)
