ardıç kuşu şakıdı
akçakavaklar boyandı hasrete
trenler dolusu çığlığım
bırak okşasın yanaklarını

çiçeklendi bahar
ağaçlar gelin güzelliğinde
çıplak kıyı boylarından
bir tek sen geç kaldın hüzünlü ilkbaharlara yar

sekiyor çitten serçeler
çiçekli bahar dallarında çırpınıyor gövdemdeki uykular
kırlangıç yol aldı esrikliğin çırpınışlarına
geçti yıllar
hiç bir şey masum değil artık
leylak kokulu baharlardan ne kaldı yar

eskidi acılar menekşelerin gözyaşlarında
hala bekliyor bendeki yelkenler seni gemici koylarında
uğultulu yolculukların soylu ormanlarında
yitirdim tenden uzaklaşan venüs hüzünlü sesimi

sümbül mevsiminde saracak seni hasretin kokusu
akşamların alaca karanlığında
esrik şarkılar söylemişiz
yarım kalan hikayeler nihayeti
delice kanat çırparak kaybolan eski düşlerim
size kalan hüzünlü sonbahar

bahar yağmuru sağanak yağıyor
geçiyor yıllar ölü ağaçların gölgesinde
yaslı dilin pas tutmuş töreleri ardımızda

sarnıçta yağmur suyu beklemez
ben hala bekliyorum seni yağmur kuşlarıyla
kambur zamanın saçlarını
acıyla örerken

kızıl göklere bak
turnalar çağır telaşlı acılardan
bağışlanmamış gözlerime
ucu yanık mektuplardan
al hasretin kokusunu

son soluğum tükendi
ıhlamur kokulu yollardan
bahar yağmurlarıyla çık gel gayrı


geçti yıllar
kumru tüketti
yüreğinin çöllerinde hasreti
insan yenilgisini kendi zindanında yaşarmış
eskidi acılar menekşelerin gözyaşlarında

Ömriye KARATAŞ
05.08.2016