3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1306
Okunma
Hayal kırıklığının başkenti gibiyim bu akşam
kendine saklanan bir sokak karanlığı gibi
dev cüsseleriyle önümü kesen bu gölgeler
lime lime edilmiş bu ödünç mutluluk
baktığım bu resimler deniz kokusu
küflü bir yalnızlığın kırmızı tesellisi
dökülüveriyor dönünce kendine
kendini görüyor mavi bir rüyada
-ve herkes diriliyor bir gün kendi sonsuzunda
söylesem tanırsın beni
çünkü herkes
kendinden birşeyler bırakacak
-ve her elvada bir geri geliş olacak ...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz