2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
930
Okunma

Ben artık toprak kokuyorum
Elimdeki buket çimenden
Her sabah karıncalara selam çakıyorum
İçtenlikle,övgüyle
Biraz soğuktur buralar
Güneş değil aydır benim ışığım
Bir yanan bir sönen kördüğüm
Kuşlarla konuştum
Beni çok sevdiler
Sürekli kozalak atıyorlar
Dikili ağaçtan
Arkadaş yoktur buralarda
Derdimi belki bir sineğe
Belki bir uğurböceğine anlatırım
Gülmek değil,ağlamaktır hergün gördüğüm
Yakında olup da dokunamamaktır
Bir geçmişim var başucumda
Bana nerde olduğumu hatırlatan
Ben artık toprak kokuyorum
Ne yazık ki bir kolye değil,
bir demet çiçektir hediyem.
5.0
100% (4)