Yılarca özleminin ablukası altında yaşayan yüreğim
Sensizliği kana kana içti,
Anılarınla doya doya yaşadı,
Ve senelerce tıka basa yalnız yaşayıp,
Senden başkasına asla aman dilemedi yar......

Gelecek ,gelmeyecek diye,papatya falına dönen ömrüm,
Hep seni severek,hep seni bekleyerek geçti yar..
Galiba benimkisi de,şizofrenik bir bekleyişti,
Sonu ve çaresi olmayan......

Ama artık ;
Ha geldi,ha gelecek,ya gelmezse ne yaparım diye,
İkilemler arasında,ecel teri döken yüreğimin,
Sensizliğin esareti altında yaşayacak,
Ne güce,ne de kuvveti kaldı yar !!!!!

Hem adalet mi bu,deli gibi severken,
Senden ayrı kalıp,seni sensiz yaşamak,
Hasretinden her dellendiğimde,
Sensizliğin esaretine başkaldırıp,
Ya seninle İstiklal ya sensiz ölüm dediğimde,
Sabret sana söz veriyorum ,
Beklediğine değecek,hep beraber olacağız,
Ölüm bizi ayırana kadar,hiç yalnız kalmayacağız,
Demedin mi yar !!!!!


Şimdi nasıl inkar edebiliyorsun,verdiğin sözleri
Sana göre ne kadar kolaymış,
Tutamayacağın sözleri vermek,
Ne olacak şimdi bana,
Neydi benim günahım,
Yazıklar olsun be sana,

Ve bir anda bütün hışmımla, kendimi topluyorum
Beni istemeyeni,bende istemem,artık önüme bakacağım,
Herşeye sıfırdan başlayıp,seni unutacağım diyorum....

Ama malesef aradan biraz zaman geçiyor,
Mevzu sadece kendi kendimi oyalamakla kalıyor,
Ve ne yapsam ne etsem yine aklıma geliyorsun
Ve sen aklıma geldiğinde,aklım başımdan bir anda gidiyor.
Ruhum ise yeter ya özleminden çektiğim acılar deyip,
Sinirinden çıldırmış bir şekilde bedenimi tarumar edip,
Benden bu kadar diyerek, bedenime rest çekip,
Oda alıp başını gidiyor....

Sonra hayalin gözlerimin önüne geliyor
Seni çok özledim deyip,hemen sarılıyorum,
Ve iki elimle yakasından yapışıyorum

Yıllarca hasretinle,boşu boşuna yandım
Çocuk gibi sevda sözlerine kandım,
Anlattığın vuslat masallarına,ne güzelde inandım
Senide kendim gibi, özü sözü bir sandım
Ve yıllarca kurdurduğun,
Mutlu bir yuva hayalinden,
Yapayalnız uyandım.........
Neden beraber inandık,
Yalnız yanıldım diye hayaline sitemde bulunuyorum,
Hayalin buna bile dayanamayıp,hemen oradan yol alıyor....

Sonra gözlerim doluyor ve çektiğim acılar,gözlerimden damlıyor,
Vücudumdan yere düşen,her bir damla gözyaşım ise,
Bedenimdeki hüzünden ve acılardan kurtulduğu için,
Sevinç çığlıkları atıyor,sonra arkasına bile bakmadan ,
Canını kurtarmışçasına kaçıp bedenimi terk ediyor....

Sanki yüreğim hariç,vücudumun bütün organları,
Çektiği acılara dayanamayıp,sevdama başkaldırıyor,
Sonra bedenimin her tarafı yerle bir edilerek,
Yarı yolda bırakılıyor...

Terkedilmiş ve virane halde bırakılan bedenimde,
Yüreğimden başka kimsecikler kalmamış,
Yıllarca özleminin ablukası altında sevgiye muhtaç
Ve acılar içinde,sel sefil bir şekilde yaşayan yüreğim ise,
Bir başına hayatta kalma savaşı verirken bile,.
İllede sevdiğim,Nerdesin sevdiğim diyor..............


Ve yıllardan beri,
Kendime madara bir şekilde yaşamaya çalışıyorum.
Herşeye rağmen,sana koşulsuz inanıp,güvenen yüreğimi,
Ellerimle söküp atasım var...

Sonra düşünüyorum, belki bu bir imtihan;
Ağzından çıkanlara dikkat et mustafa
Tövbe tövbe diyorum...

Sonuçta
Benim için ya kadersin ya keder
İkisi de Rabbimdendir
Sevmeye değer.......

Ve Allah’ım ömür verdiği sürecede,
Ellerim semada,alnım secdede,dualarla,
Riyakar sevdalardan uzak,helalinden yalnızlıklarla
Helalimi bekliyor olacağım......
Elhamdülillah.................