Bir kuş kanat çırptı
Düştü tüyü
Savruldu rüzgarda
Kondu bir yere
Öldü sanıldı .
Vuruldun
Bin bıçakla sırtından
Vuruldun
Düştü gözyaşların yere
Öldün sanıldı güven kaybından .
Öldün sanıldı
Ve sürdüler gönül toprağından
Yağmaladılar insanlığını

Biriktin ...
İçine biriktin kendinden kopup .
Dirildin ...
Her defasında dirildin yok olup olup .

Seni sen yaptılar zoraki
Ne Çiğdem ’in kızı vardı artık
Ne iki oğlunun ,
Tırnağı bile edemediği prensesi Nadir’in .

Kimsenin tanıyamadığı bir sen var artık
Yaşayan ...
Bir sen
Uzak anaya , babaya , vatana
Bir sen
Kaybolan çırpınışlarında .
İki sayfa kitabın arasında
Şiir yazılı kağıtlarda ...

Savur saçlarını güneşe doğru
Kaldır başını !
Dirensin yalnızlığın
Dirensin yok olan varlığın
Nasılsa yaşamayacak öldükten sonra adın .
Kaldır başını
Savur saçlarını güneşe doğru
Nasılsa bir daha bu kadar ’sen’ kalamazsın .


BERFU LİYA