Sevdim... Acaba sevildim mi ? Bilemiyorum.
Annemi sevdim, babamı sevdim,
Ne kadar geçinemesekde kardeşimi sevdim.
Ben sevdim... Sevmeyi sevdim...
Karanlık odamda, gözlerimi diktiğim kör noktayı sevdim
Sevmek neydi...?
Sevmek, emek demekti...
Sevmek, özlem demekti...
Sevmek, hasret demekti...
Sevmek, sabır demekti...
Sevdim... Çok sevdim...
Sevdiklerim tarafından terk edilmeyi göze alacak kadar çok sevdim...
Bedelinin ağır olacağını bildiğim halde sevdim...
Acaba, sevdiğim kadar sevildim mi ?
Çiçeği sevdim, böceği sevdim, yerdeki karıncayı sevdim
Gülü sevdim. Batacağını bildiğim halde, dikenini sevdim.
Sokakta yürürken yanımdan geçen yabancıyı sevdim
Tanımadığım bilmediğim halde,
Dünyanın ta öbür ucundaki insanları sevdim..
Ben sevdim... Affetmeyi sevdim...
Sevmesi zor olsa da kötüyü sevdim.
O zamanlar çok küçüktüm,
Ailemin durumu kötüye gidiyordu
Babam zorda olsa evi geçindirmeye çalışıyordu
O zamanlar komşumuzun bana verdiği çikolatayı sevdim...
Ama yiyemedim...
Çikolatadan vazgeçecek kadar kardeşimi sevdim.
Belkide o yüzdendir şimdi çikolataya olan düşkünlüğüm...
Ben sevdim. Herkesin korkarak baktığı sokak çocuklarını sevdim...
Ben sevdim. Rabbimi sevdim...
Rabbimden gelen her derdi sevdim
Ben sevmeyi sevdim...
Ben ’SUSKUN’ ben sevmek için yaratıldım...
Yazmayı yasakladılar bana
Ne kadar yasak olsa da ben, yazmayı sevdim...

@321Suskun.. (Ağlayan şairin gözyaşları)