YAŞAMAK




Ah şair bakma yüzümdeki sahte ifadelere
Yüreğimi mekan edebilirmisin bir günlüğüne
Al sandalyeni otur yüreğimin baş köşesine
Hüzün, göz yaşı, ihanet, vfasızlık korku
Sevgi ahde vefa tutku
Çiçek böcek, şarkı türkü
Ve tükenmez bir umut
Çıkıyor dağarcığımdan bir bir kelimeler
Kanıma karışmış dökemediğim göz yaşlarım
Bilirmisin koparıyor içimde fırtınalar
Dilimde kelepçelediğim sözcükler
Hele çocuklar
Ay yüzlü güneş bakışlı çocuklar
Çocuklar öyle güzel ki
Dağlarda bahar
Toprağı sulayan yağmur kadar bereketli
Bir o kadar da
Çorak topraklarda solan güller gibi
Yüzünde gülücükler
Beyaz, sarı, siyah derili
İğdiş edilmiş yüreklerin
Küçücük bedenine göz dikilmişlerin
Farkında bile olmayan
Bahçede gül
Dağlarda menekşe
Savaş meydanlarında oyuncak sanan mermiyi
Bulursun yüreğimde kıyamadığım sabiyi
Gönülde kuzucuklar
İhanet ve fevasızlıkların arşividir yüreğim
Yaz be şair yaz
Bir damlacık acısına
Ömrümü tükettiğim
Bir küçücük tümsekken
Kendimi dağlar gibi hissettiğim
Çelikten zırhlar olup
Bir tek saç teline
Ömürler verdiğim
Vefasızlığı ve ihaneti de yaz şiirinde
Eğer lütfeder de girersen yüreğime
Kör bıçaklarla kesilmiş, umutlar, sevdalar hülyalar
Ve dost bildiklerimden kalan
Bir köşesine sıra sıra dizilmiş
Hançerleri de görürsün yüreğimde
Ve bunun yanı sıra
Kaybedilmemiş umudu
Olsa da dli, eli bağlı kolu
Tanrının en büyük lütfu
Yaşamak, hangi şartlarda olsa da yaşamak
Her gecenin sabahında doğacak güneşe inanarak
Her fecr vaktinde
Gökyüzüne bakarak
Düşen her cemrede
Yeniden doğarak
Hayata sıkı sıkı sarılarak
Düşünmeden tanrıya ihaneti
Verdiği cana saygı duyarak
Bir nefeslik olsa da yaşamak.
Anladın mı şair beni

Davut Tunçbilek/ Keskin