Ceyda’ya

Ben bir zamanlar çocuk olmadım Ceyda
Bebeklerim de olmadı saçlarını tarayacak
Üstelik taranacak saçlarım yoktu
Onlar da çocukluğum gibi darmadağın ve kısacıktı
Öyle uygun görmüştü babam
Oğlan tıraşıyla dolaştım yıllarca
Erkek Fatma derlerdi bu yüzden
Gülerek geçiştirirdim arkadaşlarımın bu şakalarını
Ben gülerek geçiştirmeyi her acıyı
İlk o yaşlarda öğrendim

Belki saçlarım uzun olsa bunca şey gelmezdi başıma
Annem, kızım diye kucağına alır,
Saçlarımı tarar, okşar severdi beni
Severdi, değil mi Ceyda
Uçsuz bucaksız yulaf tarlalarına atmazdım o zaman kendimi
Anne diye sarılıp ağlamazdım otlara, canım her yandığında
Mutsuzluğumu koynunda büyütmez
Bu yaşta bile, anne denilince
O yeşil saçlı üvey anne gelmezdi aklıma

Ceyda’m sen benim çocukluğum, yazgımın tesellisisin
Bebeklerinin saçlarını tarayıp onlara ninniler söyledim seni uyuturken
İlk seninle gittim lunaparka, doya doya ip atladım
Koştum sokaklarda deli gibi, top oynadım
Sen büyürken ben çocuklaştım
Bu yüzden iyi anne olamadım
Ama saçlarını daima uzattım
Taradım, ördüm, okşadım, sevdim
Ben seni çok sevdim Ceyda
Bir yulaf tarlasını kendine anne yapmayasın diye
Ben her acıya göğüs gerdim

Bir krematoryum vardı içimde
Gözyaşlarımı odunum yaptım
Anne diye sarıldıkça siz bana
Tuttum o ateşte size patates kızarttım
Ben yaşadığım her gün yandım Ceyda
Dokununca siz bana bir musikar gibi yeniden canlandım
Kulağınıza sevgi dolu şarkılar fısıldadım
Mutlu anneler gibi şişleri elime alıp örgüler örmeye başladım
Bir ters bir düz ilmekler attım, bir ters bir düz gitti hayat
Düşüp düşüp yeniden kalktım

Ben hiç çocuk olamadım Ceyda, ama
Büyüyünce ne olacaksın diyenleri
“Anne olacağım” diye cevapladım
Büyüdükçe siz günden güne
Ben hep bir çocuk olarak kursağımda kaldım
Yutkundum gitmedim
Kustum çıkmadım
Yumru gibi oturdum kendi boğazıma
Ses tellerimde taşıdım o çocuğu yıllarca
İşte bu yüzden çok kırılgandım
İnsan kendine batar mı Ceyda?
Ben kendime saplanan bir bıçaktım
İnsan kendini ölmeye adar mı?
Ben dünyaya ölmesi için gönderilmiş bir adaktım

Affet beni çocuğum, affet beni çocukluğum
Ben yaşamayı başaramadım
İçimdeki o krematoryumda sizi de kendimle yaktım

Şimdi size çok uzaklardan sesleniyorum;
Sarılın bana, sesinizle, kalbinizle sarılın
Canlandırın içimdeki o dev kuşu, o musikarı
Yaşamak istiyorum sizinle, susmasın hayat denen bu şarkı
Söz veriyorum yaşadıkça büyüyeceğim
Söz veriyorum, büyüyünce ben anne olacağım

24.07.2016