Ömür dediğin ne ki; nerden baksan yetmiş yıl
Aşk gönle düştüğünde aciz kalıyor akıl
Dilerim yaşamında sevdanı hep sabit kıl
Hançerlemekten vazgeç vurup vurup döşümü
Ne olursun alma yâr; elimden aşk düşümü



Neye yarar yaşamak şayet yanımda yoksan
Umrumda mı sanırsın şu İstanbul’u yaksan
Her zaman sevgi ile ilk günkü gibi baksan
Mecnun gibi çöllere salma garip başımı
Ne olursun alma yâr; elimden aşk düşümü



Varlığın tek tesellim yoksan sensiz nacarım
Elinle ağu versen şerbet diye içerim
Haydi çek git desen de senden sana kaçarım
Beni çaresiz koyup akıtma göz yaşımı
Ne olursun alma yâr; elimden aşk düşümü



Hava gibi su gibi sana bil ki muhtacım
Yokluğunda inan ki yoksulum sana açım
Sensin yarama merhem, sensiz dinmez hiç sancım
Gel de söndür vefasız şu sevda ateşimi
Ne olursun alma yâr; elimden aşk düşümü



Bir aşeka misali sarıp sarmala ey yâr
Sana bitmez tükenmez, dağ kadar hasretim var
Bırakıp da gidersen yüreğime yağar kar
Gel bana, tut elimi, çattırma hiç kaşımı
Ne olursun alma yâr; elimden aşk düşümü


HASAN YILMAZ.
23/07/2016

SÖZLÜK- Aşeka: sarmaşık manasına gelir. nasıl ki sarmaşık, çepeçevre sardığı ağacın suyunu emerse, onu soldurup zayıflatırsa ve hatta bazen kurutursa, aşk derecesindeki sevgi de sevenin sevdiğinden başkasına ilgi duymamasına ve onu sarartıp soldurmasına sebep olur. işte belki de bu yüzden aşeka’dan aşk türemiştir.