Gönül sen âşıkla anlarsın aşkın dilinde
Ne hoş tutarsın sen âşıkla aşkın elinde
Yaşasan da âşıkla tek başına sahrada çölde
Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde

Besmelesiz aşk yoluna âşıkla çıkmazsın
Sevdiğinden başka Gönül’e baktırtmazsın
Bir müşkül’lü hal görsen hemen koşturansın
Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde

Her âşık gördüğün kula candan acırsın
Gönlünde aşk yok olana dersin yanılırsın
Nazlı yar gelsin diye yoluna bakınırsın
Aşk kokar burcu burcu ey âşık gönlünde

Ne gelirse Gönül’e başa kul elinden gelir
Gizle kapaklı yapsa da Yüce Rahman bilir
Gönülde aşk yoksa o gönül elbet delirir
Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde

Yaralar dersin ey gönül nefret beni yaralar
Birde başıma örerler karadan bağlar
Durur mu bu aşkla önümde kocaman dağlar
Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde

Gönül istemezsin arada olsun kara perde
Kara perde seni düşürür derde
Arar gece gündüz âşık senle der sevdiğim nerde
Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde

Aşk ile gezene yakışmıyor nazar
Aşk alınmaz ki arama kurma o Pazar
Bu âşık şair hissettiklerini elbet yazar
Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde

Sezar demedi mi sendemi brutus
Arkada hançerleyen çıkar dost casus
Hak yolda hakka gönüllere yürüdü dost Yunus
Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde

Âşık dediğin yanmadan tütmez
Hasret olsa da aşk hiç bitmez
Ne âşık nede sevilen terk edip gitmez
Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde

Kul Mehmet’im vakit gelince eşilir mezar
Kul yola çıkar yürüyüş başlar azar azar
Bilemezsin mezarını kimler neden kazar
Aşk kokarsın burcu burcu aşığın gönlünde ey gönül
Mehmet Aluç © Kul Mehmet