D’evrik sloganlarla yırtılıyordu sokaklar
İsteş çatılı pankartların
Eksiltili cümlelerinin
Ögeleri altında eziliyordu
Ben
Sen
Biz
Bütün illegâl öznelliğimiz
Kapitalist kalabalıklar yumrukluyordu
Vatanım bildiğim yüreğinin duvarlarını
Ve
Ben
Seni
İnadına
Rasyonel seviyordum



Oyy Jiyân
Kalburda eledeğim
Sol kaburga kemiğimi
Taşlayan Tufân
Hangi pişmanlık
Geri getirir seni
Hangi gözyaşı
Dillendirir
Dile getirir pişmanlığımı



Geçer gider dedin ya z’amanla
Geçti’n gitti’n
Taşlayarak lambalarını
Göğsünde avuttuğun uyuttuğun şehrimin
Yağmalayarak kaldırım taşlarını
Gecenin zıkkım zehir saatlerinde
Ayak izlerini
Yalın ayak kovaladığım sokaklarımın
Yırtarak siyah kafiye buruğu duvağını
Gidişini ısıra kanata
Mısra yara işlediğim dilimin damağımın



Kavl-ı Nebi
Emr-i İlâhi
Ve
4 şehâdetiyle yüreğimin
Alnımın rahlesine
Girizgâh diye yazdırıp
Kabir eşiğine kertik canımın
İmâmesine nikâhladığım Cân
Cefân
Ezan t’aşım üzerine de
Vurma
Yaralı yerlerimden beni



Sen Jiyân
Sen ki
Gün yüzü görmemiş
Yüzsüz günleri dizlerinde b’elemiş
Hacer’in yadigârı
İbrahim’in inadı
Bıçağın kesemediği bir hayatın
Boynu kırık kurbanı
Teninde körelip uysallaşan o bıçağı
Taş belleyip ben(liğim)i
Sineme salma benim