Başka şey yalnızlık.
Tek başına,kimsesiz,çaresiz bırakır seni...
Öyle savunmasızca,ulu ortada..
Merhaba hüzün....
Bak yine karşılaştık....
Bugünlerde hüzünlerdeyim

Yepyeni bir gün dilerdim oysa...
Sen içimdeyken olmuyor işte...
Hatırlıyorum da,ne çok severdin beni..
Saçlarımı tel tel ayırışın....
Gözlerimde kayboluşların...
Yerli yersiz öpüşlerin....

Saçlarım,öksüz ....
Ve gözlerin...onlar da firar şimdi...
Bu kaçıncı gidişin bilmem...
Kaçıncı terk edişin....
Şimdi nasıl bakarım bu kentin yüzüne,
El ele yürüdüğümüz caddeler,
Seni sorarsa ne derim....
Ve gölgesinde uyuduğumuz ağaç,
Yeni filiz vermişken,
Nasıl gitti derim...söyle!
Henüz kendime bile itiraf edemezken,
Bu koca kente nasıl yalan söylerim...
Hala içimdeyken sen...

Gitti, beni terk etti diyebilir miyim....
Şimdi her şey yıkık,bitik.
Yoruldum seni aramaktan....
Yatağımdaki boşluksun...
İçimdeki uçurum.....

Aslında hepsinden önemlisi...
Kocaman bir ateşsin,içimi yakan...
Aşk,insanı yakar, kavururmuş da,
Haberi bile olmazmış sevgilinin.
Kaybedince anladım bunu...

Şimdi ,kaybettiğim aşkların peşinden gidiyorum.
Tekrar bulacakmış gibi.....
SEVAL DAĞCI