7 Eylül 2009 lisedeki ilk günümdü.
Herkez sıraya dizilmiş okula girmenin heyecanını bazıları üzüntüsünü yaşıyordu.
Ben gözlerimle etrafı tanımaya çalışıyorum.
Tanımaya çalışırken etrafı.
Gözlerim sana çarptı.
Işıldıyordun güneş yerine dünyayı gözlerin aydınlatıyordu sanki.
Gözlerimi senden alamıyordum.
İlk defa aşık oluyordum
Üstünde sarı bir t-şört gri bir pantolon ve siyah bir çanta vardı.
Gözlerin kahve dudakların pembe saçların sarı.
Seni gördüğüm o anı unutamam.
Yanaklarında küçük kahve rengi noktalar vardı.
Ben büyük bir heycan tutku ve utangaç lıkla yanına yaklaşıyordum.
Meraba nasılsın dedim.
Sende bana meraba iyiyim sen nasılsın dedin.
Adını sordum defalarca söylemene rağmen unutuyordum.
Sonra sen tahtaya yazdın ismini.
İşte o günden beri hiç unutmadım ismini.
Sana küçük bir not defteri verdim içinde şiirler vardı.
Sen şaşkınlıkla bana sert bi bakış attın.
Ben utandım kızardım sana ne diyeceğimi bilemedim.
O kadar güzeldinki gözlerimi senden alamıyordum.
Her teneffüste yanına koşuyordum.
Sırf gülümsemeni görmek için.
Bazen benim derslerim erken biterdi seninkiler biraz uzun sürerdi.
Ben bahçede oturup senin çıkmanı beklerdim.
Sırf seninle otobüse kadar yürüyüp sohbet etmek için.
Yüzünü güldürebilmek için.
Ben nekadar uğraşsamda sevdiremedim kendimi sana.
Açılamadım da.
Neredeyse 8 yıl olacak.
Sırf bana kırılma kızma diye seni sevdiğimi hayırkırmak isterken söylemedim.
Yüzünü bir kez daha görebilmek seninle bir kez daha konuşabilmek için.
Sana olan sevgimi söylemedim.
Korktum yüzünü bir daha görememek ten korktum.
Sesini bir daha duyamamak tan korktum.
Seninle bir daha konuşamamak tan korktum.
Sevdiğim hâlde seni sevdiğimi söyleyip kaybet seydim eğer seni.
Bu benim için intihar sebebi olurdu.
Kimse bu hissi anlayamaz.
Hayatımda ilk defa aşık oluyorum.
Ve aşkımı itiraf edemiyorum.
Onu kaybetme riskini göze alamıyorum.
Bunu yapamıyorum.
Ama onu 8 yıl geçmiş olmasına rağmen.
Hâlâ ilk günkü gibi temiz ve saf bir sevgiyle seviyorum ve daima seveceğim.



YUSUF SAĞLAM.