Senle ben biz olmadık hiç bir zaman.
Tek başına kalmışlığımla çektim acıları.
Kalp kırıklıkları düş yorgunlukları.
Hepsi içimde birikti. Adını koyamadım sana hissettiğim duyguların.
Öyle acıyoki içim gözlerim doluyor konuşamaz bir hale giriyorum.
Arada yutkunuyorum seni sevdiğimi hayırkırmak isterken susuyorum.
Hayalinle uyuyorum.
İçime kapanmışlığım dayanılmaz bir hâl alıyor.
Geceler zindan gündüzler azap oluyor bana.
Ne zaman seni düşünsem göz yaşlarım dökülür yanaklarıma.
Sevmek için ölmekmi gerekiyor illa.
Görmüyor musun çaresiz kalmışlığımı.
Her işimin seni düşünmekten battığını.
Hak veriyorum sana bende bukadar sevilsem bukadar değer görsem..
Arkamdan koşacağını bildiğim için yüz vermezdim sana.
Acı çekmeni isterdim içindeki aşkla yanmanı kavuşama manın verdiği acıyı çekmeni isterdim.
İçin alev alev yanarken ellerini tutmamanın gözlerine bakamamanın onu gördüğünde hızlanan kalbinin haykırışlarını sadece iki kelimeye sığdırmanın ne demek olduğunu anlamanı isterdim. Söylesene hiç mi hiç sevmedin sevginden yoksul bu adamı. Hiçmi acımadı yüreğin. Ben karşında alev almış mum gibi erirken hiçmi sızlamadı yüreğin. Senin ellerine gözlerine başkası bakıyor.
Ellerini tutmayı gözlerine bakmayı ben hak ederken.
Şimdi söyle bana seni sevmekten başka ne yaptım ben sana...


YUSUF SAĞLAM.