Sus konuşma
Sesini duymasın toprak, yağmur gök
Hezeyana kapılmasın ulu çınarın altında sevdan
İçindeki iklimleri okşa… Akşam, sabah öp
Tarumar etmişse hırçınlığını asiliğini
Derdini doldur, doldur… Takalarla denize dök,
Ağlasın zaman.
Elbet bir gün dile gelir, bilir yunus
Kırılır fanus, gözünde yeni bir liman
Çocukluğundu sana en son el sallayan
Sende çocuktun arkanı dönüp, küsüpde ağlayan.
Mevsimler damarlara salınca kök
Aynalarda ki yüzünde parladı tırpan.

Öyküde adın geçti, sendin asi kahraman
Körpe ceylanın tir tir titreyen kalbinde ışırdı hüznün.
Ne vakitti o bitimsiz düşlerde bitmeyen heyecan
Karıncanın durdu mu sence yüreği
Kimdi salıncaklarda bitemediyen sallanan?
Yoktu çocukluğum…
Şimdi saclarım beyaz tel tel…
Aktıkça dağlar taşlardan sel
Mızrap dokunur tellere... hicranında ağlar keman.