Örümcek misali bir dünya ördü
Bir âlem ki! Giz üstüne giz koydu.
Yüce sandıkları cüceymiş gördü
Sevr’e giden iz üstüne iz koydu.

Akıl ki firari, yürek ki sürgün
Dudakta kirlenen sevdalar gergin
Uçmağa gidenler döner mi bir gün
Muammalı cüz üstüne cüz koydu.

Kurbanlar kesilir tüm suçlarına
Eklenir, asılır dal uçlarına
Yılgınlık yerleşir avuçlarına
İniş, çıkış, düz üstüne düz koydu.

Yürekte küllenir barışın hıncı
Artık yolcuları eğlemez hancı
Özlemi tazeler yürekte sancı
Sana uzak öz üstüne öz koydu.

Hayal gemisinde yordu özlemi
Gelenden geçenden sordu özlemi
Sıla kundağına sardı özlemi
Nazar etti göz üstüne göz koydu.

Her gece âlemi ederken seyran
İdraki dondurdu tastaki ayran
Hasreti al ateş, hayali hayran
Gönlü yakan söz üstüne söz koydu.

Bir kutlu kapıyı açmak istedi
Birden uçup bine göçmek istedi
Çılgın arzulardan kaçmak istedi
Şu kızarık yüz üstüne yüz koydu.

Yitik sevdaların yolunu tuttu
Sözü düğümledi, aşağı yuttu
Güneşi koynuna soktu, uyuttu
Bir muhannet köz üstüne köz koydu.
Zülfikar Yapar Kaleli